به منظور ایجاد بستر مناسب جهت انجام کارهای علمی ، تحقیقاتی و کاربردی ، از سوی  دفتر زیست توده اجرای طرح سایت توسعه کاربرد منابع انرژی زیست توده در دستور کار قرار گرفت .
در سال 1377 اجرای این طرح در شهرستان ساوه در زمینی که از طریق کمیسیون ماده 32 اداره منابع طبیعی ساوه تحویل گرفته شده بود مورد موافقت قرار گرفت .
در اواخر سال 1377 با تأمین انشعاب برق، تلفن و تهیه نقشه‌های اجرایی با همکاری مجری طرح و دفتر مهندسی سازمان انرژی اتمی اجرای عملیات ساختمانی آغاز گردید.
از ابتدا پیش‌بینی‌های لازم جهت تامین گرمایش ساختمانهای اداری و مسکونی و راکتورهای نیمه صنعتی با استفاده از انرژی خورشیدی صورت گرفت، به همین منظور کلیه دیوارهای خارجی و درب و پنجره‌ها دو جداره ساخته شد. ساخت طرح آبگرمکن خورشیدی ساوه نیز در دست انجام است و اکثر تجهیزات مورد نیاز آن خریداری شده است . این آبگرمکن شامل 70 کلکتور و مخزنی به ظرفیت 13000 لیتر می باشد .
ساختمانهای مرکز مطالعات زیست توده ساوه شامل ساختمان اداری با 3 اطاق کار یک اطاق اجتماعات، آشپزخانه، 2 اطاق استراحت و سرویس‌های بهداشتی و ساختمان راکتور در عمق 5 متری مجاور ساختمان آزمایشگاه قرار دارد. ساختمانهای مسکونی، اطاق نگهبانی و ساختمان انباری از ساختمانهای دیگر طرح هستند. در ضلع جنوبی ساختمان آزمایشگاه 3 عدد حوضچة تغلیظ به حجم کلی 120 مترمکعب وجود دارد.
در سال 1379 عملیات نصب راکتورها، مخزن ذخیره بیوگاز و فیلتر H2S و عایق‌کاری راکتورها و لوله‌های ارتباطی انجام شد. پس از تجهیز و راه‌اندازی آزمایشگاههای سایت ساوه در مرحله اول به بررسی کمی و کیفی مواد زائد آلی شهری اعم از زباله‌های شهری، پساب تصفیه‌خانة شهر صنعتی ، پساب کشتارگاه و لجن حاصل از تخلیه چاههای جذبی خانگی پرداخته شد . سپس مطالعات وضعیت تولید انرژی از ترکیبات فوق در راکتورهای آزمایشگاهی و نیمه صنعتی انجام گرفت .
با توجه به جایگاه بیوگاز در حفظ محیط زیست و تولید انرژی تصمیم گرفته شد که ابتدا پایلوت بیوگازی و آزمایشگاههای مربوطه در سایت مذکور ، تجهیز و سپس در فرصت های بعدی نسبت به ساخت دیگر پایلوتهای تولید انرژی از زیست توده ، اقدام گردد .